Η πάπια δεν είναι ιδιαίτερα αγαπητή στην Ελλάδα. Την τρώμε στα εστιατόρια που ξενοφέρνουν,
κι εκεί συνήθως ως «μαγκρέ» (magret), δηλαδή στήθος απομονωμένο από το υπόλοιπο πτηνό
και ψημένο ολόκληρο ως κόντρα φιλέτο ας πούμε, και σερβιρισμένο κομμένο σε λεπτές φέτες,
καραμελωμένο απ’ έξω και ροζ από μέσα. Νόστιμο, δεν λέω, αλλά λίγο βαρετό.
Και στην αγορά, όταν τη βρίσκουμε, έτσι τη βρίσκουμε... μαγκρέ πακεταρισμένο σε κενό αέρος,
με προέλευση συνήθως τη Γαλλία. Φαντάζεται κανείς όλους εκείνους τους Γάλλους παραγωγούς να ξερογλείφονται
κρατώντας τα νοστιμότατα και ζουμερά πόδια για κονφί και στέλνοντας τα ζελατιναρισμένα στήθη προς ανατολάς.
