Το βασικό στοιχείο που θα σας κάνει εξπέρ για μπάρμπεκιου είναι, εκτός από τη γνώση για το σωστό ψήσιμο,

ο τρόπος που θα μαρινάρετε το κρέας πριν από το ψήσιμο.

Όταν μαγειρεύουμε στα κάρβουνα, το μαρινάρισμα του κρέατος είναι το ήμισυ του παντός.

Το έτερον ήμισυ βρίσκεται στα χέρια μας…

Αλλά προσοχή στα υλικά του μαριναρίσματος: να μην είναι έντονα και πολλά γιατί θα υπερκαλύπτουν τη γεύση του κρέατος.

Το καλό αποτέλεσμα ενός μπάρμπεκιου μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο, αρκεί να υπάρχει διάθεση και φαντασία.

Υπάρχουν πολλά μικρά «μυστικά» για ένα πετυχημένο μπάρμπεκιου, που καλύπτουν διάφορους τομείς της όλης διαδικασίας,

εμείς όμως εδώ θα εστιάσουμε σ’ αυτό το «κοινό μυστικό» που κάνει τα ψητά μας πιο τρυφερά και ζουμερά,

που αναδεικνύει τη γεύση τους και τους προσδίδει υπέροχο άρωμα: το μαρινάρισμα.

Οι μαρινάδες προσφέρουν την ιδανική λύση σε όσους θέλουν να δώσουν ξεχωριστή νοστιμιά στα ψητά

και ταυτόχρονα να αποφύγουν τα πολλά καρυκεύματα και τις λιπαρές σάλτσες, που επιβαρύνουν τον οργανισμό.
Στην ουσία, το μαρινάρισμα συνίσταται στη βύθιση κομματιών κρέατος, πουλερικών, θαλασσινών και ψαριών,

αλλά και των λαχανικών, σε ένα μείγμα το οποίο ως επί το πλείστον περιέχει λάδι, κάποιο όξινο συστατικό, μπαχαρικά και αρωματικά.

Η όξινη σύσταση της μαρινάδας επιβάλλει την τοποθέτησή της σε σκεύος γυάλινο, κεραμικό ή από ανοξείδωτο ατσάλι

και όχι σε σκεύη από υλικά που μπορεί να υποστούν αλλοιώσεις, όπως το αλουμίνιο.

Μέσα σ’ ένα τέτοιο σκεύος, βαθύ, που να διαθέτει ταυτόχρονα και καπάκι, φυλάσσεται στο ψυγείο η μαρινάδα με το εκάστοτε κρεατικό,

ψαρικό ή πουλερικό που προορίζεται για ψήσιμο και για όσο χρόνο χρειάζεται το κάθε είδος.

Ο χρόνος σε αυτήν την περίπτωση είναι πολύ σημαντική παράμετρος της επιτυχίας, καθώς είναι αρκετά διαδεδομένη,

αν και λανθασμένη, η αντίληψη ότι όσο περισσότερο μένουν τα είδη προς ψήσιμο στη μαρινάδα τόσο το καλύτερο.

Αντίθετα, η παρατεταμένη έκθεσή τους σε αυτήν, πέραν της προτεινόμενης ώρας, έχει συχνά τα αντίθετα από τα ποθητά αποτελέσματα,

για παράδειγμα αντί να τα μαλακώσει κάποια τα σκληραίνει!
Καθώς είθισται η μαρινάδα που περισσεύει να χρησιμοποιείται μετά το ψήσιμο ως συνοδευτική σάλτσα,

είναι σημαντικό να γνωρίζουμε όλοι πως προηγουμένως θα πρέπει να την έχουμε βράσει για περίπου 10 με 15 λεπτά.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο σκοτώνονται τα όποια βλαβερά βακτήρια έχουν περάσει σε αυτήν από το ωμό κρέας, το οποίο με τη σειρά του «αποστειρώνεται» κατά το ψήσιμό του στην υψηλή θερμοκρασία του μπάρμπεκιου.

Κάθε περιοχή, πόσο μάλλον κάθε χώρα, έχει τις δικές της διατροφικές συνήθειες, κάτι που επεκτείνεται και στο μπάρμπεκιου.

Άλλοι προτιμούν να ψήνουν φιλέτα, άλλοι χοιρινά καλαμάκια, άλλοι στήθος κοτόπουλο, άλλοι γαρίδες κ.λπ.

Αντίστοιχα, λοιπόν, για κάθε ένα από αυτά τα είδη έχουν αναπτυχθεί συνδυασμοί μπαχαρικών και καρυκευμάτων,

αλλά και συγκεκριμένες μαρινάδες, που του ταιριάζουν «γάντι» και αναδεικνύουν στο μέγιστο τη γεύση του.

Στη συνέχεια, αφού παρουσιάσουμε δύο «πασπαρτού» μαρινάδες που χρησιμοποιούνται διεθνώς,

θα επικεντρωθούμε σε κάποια από τα είδη που συνηθίζουμε να ψήνουμε στην Ελλάδα, προτείνοντάς σας από μία εξαιρετική μαρινάδα για το καθένα.

Μαρινάδες-«πασπαρτού»

1. Ανακατεύουμε σε ένα γυάλινο μπολ: 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού λευκό ξίδι, δύο κουταλάκια του γλυκού αλάτι,

δύο κουταλάκια λευκή ζάχαρη, ένα κουταλάκι μαύρο πιπέρι και 1-2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες, μέχρι η ζάχαρη και το αλάτι να διαλυθούν.
Στη συνέχεια ρίχνουμε σιγά σιγά 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο, ενώ παράλληλα ανακατεύουμε,

μέχρι να δημιουργηθεί ένα ομοιόμορφο μείγμα.
Το μείγμα μπορούμε να το εμπλουτίσουμε και με άλλα υλικά, όπως βασιλικό, ρίγανη, κόκκινο πιπέρι, σκόνη μουστάρδας.

2. Ανακατεύουμε μαζί 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού λάδι, 1/4 φλιτζάνι χυμό λεμονιού,

μία κουταλιά της σούπας μαύρο πιπέρι, 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι, 3 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο,

ένα κουταλάκι μαϊντανό και άλλο ένα βασιλικό.
Αφήνουμε το μείγμα να δέσει για περίπου μισή ώρα και στη συνέχεια τοποθετούμε μέσα το κρέας, το κοτόπουλο ή τα θαλασσινά.

Τα αφήνουμε στη μαρινάδα για μία ώρα, ανακατεύοντάς τα τακτικά.

Για αρνίσια παϊδάκια

Ανακατεύουμε καλά 3 κουταλάκια του γλυκού χυμό λεμονιού με 1/4 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο,

2 λεπτοκομμένες σκελίδες σκόρδο, 1/2 κουταλάκι θυμάρι, 1/2 κουταλάκι ρίγανη και 1/2 κουταλάκι φύλλο δάφνης.

Προσθέτουμε αλάτι και πιπέρι, ανακατεύουμε και τοποθετούμε τα παϊδάκια στο μείγμα για 4-5 ώρες.

Για χοιρινά σουβλάκια (1/2 κιλό)

Δημιουργούμε μείγμα από 1/3 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο, ξύσμα και χυμό ενός λεμονιού, 2-3 λιωμένες σκελίδες σκόρδου,

ένα κουταλάκι του γλυκού θυμάρι, άλλο ένα βασιλικό και 5 κλωνάρια ψιλοκομμένο μαϊντανό.

Αφήνουμε το κρέας στη μαρινάδα για περίπου τέσσερις ώρες.

Για μοσχαρίσιες μπριζόλες

Η μαρινάδα στην οποία τοποθετούμε τις μπριζόλες για 5-6 ώρες περιέχει: 4 φλιτζάνια του τσαγιού ψιλοκομμένη φρέσκια ντομάτα,

1/2 φλιτζάνι σάλτσα σόγιας, 2 ψιλοκομμένα κρεμμύδια και πιπέρι.

Για στήθος κοτόπουλου

Τα υλικά που ανακατεύουμε καλά είναι: 2 φλιτζάνια του τσαγιού στραγγιστό γιαούρτι, 1/3 φλιτζάνι ελαιόλαδο, 4 κουταλιές σούπας γλυκό κάρυ, ένα τριμμένο κρεμμύδι και αλάτι. Αφήνουμε το κοτόπουλο να μαριναριστεί ολόκληρη τη νύχτα.

Για γαρίδες

Ανακατεύουμε ταυτόχρονα 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού λάδι, 3 κουταλάκια του γλυκού ξίδι,

από 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι, ζάχαρη, μουστάρδα σε σκόνη και ψιλοκομμένο βασιλικό, καθώς και 1/4 κουταλάκι ρίγανη,

2 λιωμένες σκελίδες σκόρδο και πιπέρι.

Τοποθετούμε στη συνέχεια τις γαρίδες σε ένα ταψί, τις περιχύνουμε με τη μαρινάδα και τις αφήνουμε στο ψυγείο για τέσσερις ώρες.

Για λαχανικά

Χτυπάμε σε σέικερ ή βαζάκι με βιδωτό καπάκι 1/4 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο και άλλον τόσο χυμό λεμονιού, 1/4 φλιτζάνι φύλλα φρέσκου βασιλικού σε λεπτές λωρίδες και μία λιωμένη σκελίδα σκόρδο.

Περιχύνουμε τα λαχανικά, τα οποία έχουμε τοποθετήσει σε ρηχή, μη μεταλλική, πιατέλα, τα σκεπάζουμε με διαφανή μεμβράνη και αφήνουμε στο ψυγείο για μία ώρα.

http://www.gourmed.gr/mesogeios/no-category/mparmpekioy-kai-marinades?tid=1499

Νωπό κρέας - κοτόπουλο

Πρέπει να τα αγοράζουμε τελευταία, αφού έχουμε ολοκληρώσει τα ψώνια μας και πριν πάμε στο ταμείο.
Πρέπει να τα τοποθετούμε σε πλαστικές σακούλες, αν είναι διαθέσιμες, για να μην υπάρξουν διαρροές

και κατά συνέπεια επιμόλυνση των υπολοίπων τροφίμων.
Το κρέας και το κοτόπουλο, ως εύκολα αλλοιώσιμα προϊόντα, θα πρέπει να διατηρούνται και να διακινούνται υπό ψύξη

για να μην αναπτυχθούν βακτήρια.
Πρέπει να τα μεταφέρουμε αμέσως στο σπίτι και να τα τοποθετούμε στο ψυγείο, σε θερμοκρασία 4°C.
Τα χρησιμοποιούμε εντός 3 έως 5 ημερών, ή εντός 1 με 2 ημερών για το κοτόπουλο και τα πολύ ευαίσθητα προϊόντα,

όπως συκώτι, νεφρά, πατσάς, γλώσσα, γλυκάδια κ.λπ., ή τα καταψύχουμε στους -18°C, όπου διατηρούνται ασφαλή.
Είναι απαραίτητο η κατάψυξη να γίνεται στην αρχική συσκευασία ή ανασυσκευασμένα. 
Αν, όμως, θέλουμε να καταψύξουμε για πολύ καιρό κάποιο προϊόν, τότε πρέπει να το περιτυλίξουμε (το ήδη συσκευασμένο προϊόν)

σε πλαστικό φιλμ ή σακούλα με αλουμινόχαρτο, χαρτί ή πλαστικό για κατάψυξη, ή με σακούλες για να αποφευχθεί το έγκαυμα κατάψυξης.
Καλό πάντως είναι να χρησιμοποιούμε το κατεψυγμένο κρέας το αργότερο εντός 9 έως 11 μηνών.

Ασφαλής απόψυξη

Οι ασφαλείς τρόποι απόψυξης του κρέατος και των προϊόντων του είναι:

Απόψυξη στο ψυγείο: Είναι ο καλύτερος τρόπος βραδείας απόψυξης, γιατί η χαμηλή θερμοκρασία του ψυγείου

δεν επιτρέπει την ταχεία ανάπτυξη και πολλαπλασιασμό των μικροβίων. Η απόψυξη με αυτόν τον τρόπο

μπορεί να διαρκέσει ανάλογα με το μέγεθος και τον τύπο του προϊόντος, από 24 έως 48 ώρες. Μετά την απόψυξη

το κρέας μπορεί να διατηρηθεί στο ψυγείο για 3 έως 5 ημέρες. Αν πρόκειται για κιμά ή κοτόπουλο ο χρόνος είναι 1 με 2 ημέρες.

Απόψυξη με κρύο νερό: Όταν χρησιμοποιούμε νερό για την απόψυξη αυτό πρέπει να είναι κρύο.

Κατά την απόψυξη, δεν πρέπει ποτέ να απομακρύνουμε τη συσκευασία. Βυθίζουμε το κρέας στο κρύο νερό,

το οποίο πρέπει να αλλάζει κάθε 30 λεπτά. Ο χρόνος απόψυξης είναι για τα μικρά κομμάτια 1 ώρα

και για τα μεγαλύτερα περίπου 2 έως 3 ώρες.

Απόψυξη με μικροκύματα: Είναι ο ταχύτερος τρόπος απόψυξης του κρέατος και ολοκληρώνεται εντός μερικών λεπτών.

Για τον λόγο αυτόν, το κρέας και τα προϊόντα του, το οποία αποψύχθηκαν με μικροκύματα, πρέπει να μαγειρεύονται αμέσως.

Ο λόγος είναι ότι η θερμοκρασία έχει ανέβει αρκετά και σε μερικά σημεία έχει σχεδόν θερμανθεί

κι έτσι υπάρχει κίνδυνος άμεσης ανάπτυξης βακτηρίων.
Μετά την απόψυξη, αν για κάποιον λόγο αποφασίσατε να μη χρησιμοποιήσετε το κρέας, μπορείτε να το ξανακαταψύξετε,

αφού πρώτα το μαγειρέψετε.

Μπορείτε να μαγειρέψετε το κρέας κατεψυγμένο, αλλά ο χρόνος μαγειρέματος θα είναι κατά 50% μεγαλύτερος.

http://faghta-giagias.blogspot.com/2012/03/blog-post_390.html

Το 1998 ο ιστορικός περί θεμάτων μαγειρικής Μάικλ Σάιμονς, βασισμένος στην ιδέα ότι το μαγείρεμα επηρεάζει πολλούς τομείς της ζωής,

από τη διατροφή μέχρι την κοινωνία, συμπέρανε ότι αυτό είναι ακριβώς ο χαμένος κρίκος που καθόρισε την ουσία του ανθρώπου.

«Αποδίδω τον εξανθρωπισμό μας στους μάγειρες», έγραψε. Το συμπέρασμά του μπορεί να θεωρηθεί αυθαίρετο,

ωστόσο έρχεται ο Ρίτσαρντ Ράνγκεμ, καθηγητής βιολογικής ανθρωπολογίας στο Χάρβαρντ,

επιμελητής της συμπεριφορικής βιολογίας πρωτευόντων στο Μουσείο του Πίμποντι και διευθυντής του σχεδίου Κιμπάλε

για τους χιμπατζήδες της Ουγκάντα, όχι απλώς να του δώσει δίκιο αλλά να δικαιώσει την άποψή του,

μέσα από μια μελέτη που διαβάζεται ως μυθιστόρημα.

Πώς η μαγειρική μάς έκανε ανθρώπους

Το «Παίρνοντας φωτιά», με υπότιτλο «Πώς η μαγειρική μάς έκανε ανθρώπους» (μετάφραση Γιάννης Δήμας, εκδόσεις «Αυγό»),

αποτελεί ελεγεία στη μαγειρική ή, μάλλον, στη δυνατότητα που δόθηκε μέσω αυτής στον άνθρωπο να γίνει αυτό που είναι σήμερα.

Για να το θέσουμε διαφορετικά: φανταστείτε πόσο χρόνο και κόπο χρειαζόταν ο πρωτόγονος,

ο πολύ μακρινός μας πρόγονος, να τρώει ωμές ρίζες ή κρέας και στη συνέχεια πόσος χρόνος επίσης χρειαζόταν

για να χωνέψει αυτές τις ωμές τροφές.

Παράλληλα, σκεφτείτε και όλον τον χρόνο και τον κόπο του προκειμένου να συγκεντρώσει την τροφή του,

να ψάξει για τις ρίζες, να σκοτώσει ένα ζώο ή ίσως και να βρει το πτώμα του.

Εν ολίγοις, αυτός ο φουκαράς ο πρόγονος δεν έκανε άλλο, όλη μέρα, από το να ψάχνει και να μασάει.

Έψαχνε την ημέρα (12ωρης διάρκειας) και μασούσε ξοδεύοντας το 42% του χρόνου του.

Στην πορεία από τον πίθηκο στον άνθρωπο η κρεοφαγία ήταν εκείνη που έδωσε ώθηση

στην ανθρώπινη εξελικτική διαδικασία μετατρέποντας τους αυστραλοπίθηκους που έμοιαζαν

με χιμπατζήδες σε «επιδέξιους» που διέθεταν μεγαλύτερο εγκέφαλο και χρησιμοποιούσαν λεπίδες.

Παίρνοντας φωτιά

Κι ύστερα ήρθε ο Homo Erectus με τις μικρές του γνάθους και τα μικρά δοντάκια του.

Ήταν ο πρώτος μάγειρας. Και για να γίνει τέτοιος είχε χρησιμοποιήσει τη φωτιά.

Το αποτέλεσμα; Το φαγητό έγινε ασφαλέστερο, απέκτησε πλούσια γεύση, επιβραδύνθηκε η αλλοίωσή του.

Παράλληλα, αυξήθηκε το ποσοστό των θερμίδων χαρίζοντας στους καταναλωτές του βιολογική υπεροχή.

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις γυναίκες, το ωμό φαγητό προκαλούσε μερική ή πλήρη αμηνόρροια,

με την πιθανότητα σύλληψης να μειώνεται. Στην αντίθετη περίπτωση,

όλα γίνονταν ευκολότερα ως και ο απογαλακτισμός, αφού τα μωρά μπορούσαν

να λαμβάνουν στερεή αλλά μαλακή, φυσικά μαγειρεμένη, τροφή.

Και ο εγκέφαλος; Αυτός που κάνει τη διαφορά;

Ε, αυτός χρησιμοποιεί περίπου το 20% του ενεργειακού προϋπολογισμού μας ενώ αντιστοιχεί στο 2,5% του σωματικού μας βάρους.

Κάποτε ήταν μικρούλης, η στροφή όμως προς την κρεοφαγία και την επεξεργασία του κρέατος (φωτιά)

πριν από 2.000.000 χρόνια τον βοήθησαν να μεγαλώσει φτάνοντας τα 612 κ.ε. («επιδέξιοι»).

Και μεγάλωσε ακόμα περισσότερο για να φτάσει στα 870 κ.ε. στους αρχαιότερους Homo Erectus,

για να καταλήξει πριν από 1.000.000 χρόνια περίπου στα 950 κ.ε. και πριν από 800.000 χρόνια

στα 1.200 κ.ε. ως αποτέλεσμα της μαγειρεμένης τροφής.

Το κρέας έκανε επίσης τη διαφορά και σε ό,τι αφορά τον «γάμο».

Τα αρσενικά θα το προμηθεύονταν με δυσκολία και θα έδιναν μικρό μέρος από αυτό στις γυναίκες οι οποίες, ανταποδίδοντας τη χάρη,

θα μάζευαν φυτικές τροφές. Το αποτέλεσμα ήταν ένα πρώτο είδος νοικοκυριού.

Σε έρευνες που έχουν γίνει σε μη εξελιγμένες κοινωνίες (π.χ. Χάτζα στην Τανζανία) το πρότυπο αυτό ακολουθείται ακόμα,

το δε εκπληκτικό είναι πως ενώ σε κάποιες περιπτώσεις τα αρσενικά δεν προβληματίζονται

καθόλου με την ελευθεριότητα στη σεξουαλική συμπεριφορά των συζύγων,

είναι ικανά να τις κάνουν ασήκωτες στο ξύλο στην περίπτωση που δώσουν τροφή σε ένα αρσενικό που ζει μόνο του.

Στη φυλή των Ινουίτ, όπου η οικιακή συνεισφορά των γυναικών είναι ζωτική επειδή ετοιμάζουν το γεύμα με σάγο,

γίνονται κανονικές επιδρομές για να απαγάγουν τις καλύτερες (μαγείρισσες) ανάμεσά τους.

Εν κατακλείδι, το μαγείρεμα έγινε το κλειδί για την ανάπτυξη του πολιτισμένου κόσμου,

είναι όμως και αυτό που έβαλε τέλος στην αυτάρκεια του ατόμου.

Η ανθρωπολόγος Κάθριν Περλές λέει χαρακτηριστικά:

«Το μαγείρεμα δεν χρειάζεται να αποτελεί κοινωνική δραστηριότητα,

αλλά η γυναίκα χρειάζεται τον άντρα για να της προμηθεύει την τροφή, και την κοινωνία για να τον υποστηρίζει.

Ο άντρας βασίζεται στη γυναίκα του για να τον θρέφει, και σε άλλους άντρες που σέβονται τη σχέση του με αυτήν.

Χωρίς ένα κοινωνικό δίκτυο που να καθορίζει,

να υποστηρίζει και να επιβάλλει κοινωνικούς κανόνες, το μαγείρεμα θα οδηγούσε στο χάος».

http://carnetdevoyage9.wix.com/carnetdevoyage#!??-???????-???-?????????/wifax/5755ae3b0cf245cf71a11630

Συχνά ακούμε παράπονα από ανθρώπους ότι προσέχουν τη διατροφή τους, αλλά παχαίνουν!
Είναι πιθανόν κάποιοι άνθρωποι να έχουν παραπανίσια κιλά ακόμα κι αν προσέχουν τι και πόσο τρώνε.
Αυτό ορισμένες φορές οφείλεται σε μη διατροφικούς παράγοντες, μερικοί από τους οποίους είναι ελέγξιμοι.

Αυξημένο άγχος και στρες: Όταν είμαστε στρεσαρισμένοι και πιεσμένοι, το σώμα μας πλημμυρίζει ορμόνες (κυρίως κορτιζόλη),

οι οποίες μειώνουν τον μεταβολισμό. Εκτός από τον ρόλο των ορμονών, το φαγητό, προσφέροντας ικανοποίηση,

λειτουργεί αγχολυτικά, οπότε όταν είμαστε αγχωμένοι, γενικά τρώμε περισσότερο και κατά βάση άτακτα και ανθυγιεινά.

Υποθυρεοειδισμός: Ο υποθυρεοειδισμός προκαλεί μείωση του μεταβολικού ρυθμού.

Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να τρώτε το ίδιο και να αυξάνεται το βάρος σας.

Χρόνια δυσκοιλιότητα: Η χρόνια δυσκοιλιότητα αποτελεί παράγοντα που συμβάλλει στην παχυσαρκία.

Παράλληλα, αυξάνει τις τοξίνες που παραμένουν στο σώμα μας.

Η σωστή διατροφή μπορεί να βοηθήσει σε αυτήν την πάθηση.

Χρόνια αφυδάτωση: Η χρόνια αφυδάτωση προκαλεί κατακράτηση υγρών και τοξίνων αλλά και επιβράδυνση του μεταβολισμού.

Λήψη φαρμάκων: Η μακροχρόνια λήψη κάποιων φαρμάκων μπορεί να είναι αιτία παχυσαρκίας.

Φάρμακα με ορεξιογόνο δράση, όπως αντικαταθλιπτικά (αμιτριπτυλίνη), αντισταμινικά (αστεμιζόλη, σιπροεπταδίνη),

ηρεμιστικά (ανθρακικό λίθιο, βενζοδιαζεπίνες, φαινοθιαζίνες), στεροειδή.

Έλλειψη ύπνου: Πρόσφατες έρευνες καταδεικνύουν τη σύνδεση που υπάρχει μεταξύ των λίγων ωρών ύπνου και της παχυσαρκίας.

Οι κύριοι λόγοι είναι η μείωση της ενεργητικότητας που προκαλεί πτώση του μεταβολικού ρυθμού

και το μόνιμο στρες του οργανισμού, το οποίο αντιδρά αποθηκεύοντας λίπος αλλά και εκκρίνοντας κορτιζόλη.

Μειωμένη σωματική δραστηριότητα: Η πολύ καθιστική ζωή είναι ένας παράγοντας παχυσαρκίας.

Διακοπή καπνίσματος: Το κάπνισμα είναι θερμογόνο. Αυτό σημαίνει ότι η διακοπή του καπνίσματος

που δεν συνοδεύεται από μια μικρή μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων

προκαλεί μικρή αύξηση του σωματικού βάρους. Επίσης, η νευρικότητα των καπνιστών

που κόβουν το τσιγάρο μπορεί να οδηγήσει σε πολυφαγία και λαιμαργία.

Ηλικία: Η αύξηση της ηλικίας, εκτός από γενικά μειωμένη δραστηριότητα,

έχει επακόλουθο και τη μείωση του μεταβολικού ρυθμού.

Με σωστή οργάνωση και έγκαιρο προγραμματισμό, μπορείτε να φτάσετε στην Κυριακή του Πάσχα χωρίς

να βρίσκεστε στα πρόθυρα κατάρρευσης από το άγχος και την κούραση. Ακολουθήστε τα βηματάκια

που προτείνουμε και όλα θα είναι όμορφα και ξεκούραστα.

Μεγάλη Πέμπτη

Βάψτε τα αυγά σας, ετοιμάστε τα τσουρέκια και τα κουλουράκια με την πολύτιμη βοήθεια των παιδιών σας.

Μεγάλη Παρασκευή

Σήμερα σε κανένα σπίτι στην Ελλάδα δεν γίνονται εργασίες και φυσικά το τραπέζι της Μ. Παρασκευής πρέπει να είναι λιτό

κι απέριττο με πλήρη νηστεία, αλάδωτη.

Μεγάλο Σάββατο

Πρωί

Πάρτε τα κρέατα από τον χασάπη.

Πλύνετε και στεγνώστε καλά τα σαλατικά για τη μαγειρίτσα σας (μαρούλι, άνηθο, φρέσκα κρεμμυδάκια).

Ξεπλύνετε σχολαστικά τις συκωταριές και κυρίως τα έντερα που θα σας χρειαστούν για τη μαγειρίτσα και το κοκορέτσι σας.

Τα έντερα θέλουν πολύ καλό καθάρισμα, γι’ αυτό βάλτε ένα χωνί στο άνοιγμα κάθε κομματιού και ξεπλύνετε με άφθονο κρύο νερό.

Ψιλοκόψτε τη συκωταριά και τα εντεράκια για τη μαγειρίτσα και ετοιμάστε τη σούπα χωρίς το αυγολέμονο.

Απόγευμα

Αρχίστε να ετοιμάζετε το αρνί και το κοκορέτσι, αν πρόκειται να σουβλίσετε την επομένη.

Δέστε το αρνί στη σούβλα και αφήστε το όρθιο μέσα σε λεκάνες ή πάνω σε αλουμινόχαρτο έξω όλο το βράδυ να φύγουν τα πολλά υγρά.

Κάντε το ίδιο και με το κοκορέτσι, αφού το περάσετε στη σούβλα του, φροντίζοντας τα κομμάτια από τις συκωταριές να μην είναι πολύ μεγάλα.

Ετοιμάστε τις σαλάτες που θα σερβίρετε το βράδυ χωρίς να τους προσθέσετε καθόλου λάδι ή άλλο ντρέσινγκ.

Μετά την Ανάσταση

Αφού γυρίσετε από την εκκλησία, ζεστάνετε τη σούπα σας (μαγειρίτσα ή άλλη) και αυγοκόψτε την.

Ρίξτε το λαδόξιδο στη σαλάτα και στρώστε το τραπέζι, φροντίζοντας να υπάρχουν κόκκινα αυγά σε διάφορα σημεία του,

για να τα φτάνουν όλοι.

Κυριακή του Πάσχα

Αν σκοπεύετε να σουβλίσετε, πρέπει να ξυπνήσετε περίπου στις 7 το πρωί για να ετοιμάσετε τη φωτιά,

αλλιώς αποκλείεται να είναι έτοιμο πριν από τις 3. Αν απλώς βάλετε το αρνί στον φούρνο,

9 η ώρα πρέπει να αρχίσετε τις προετοιμασίες.

Όσο ψήνεται το αρνί, ετοιμάστε τα συνοδευτικά σας, που θα είναι κυρίως σαλάτες.

Αν έχετε ανάψει κάρβουνα, ψήστε μελιτζάνες για να φτιάξετε μελιτζανοσαλάτα. Βάλτε και φέτες ψωμιού αλειμμένες

με λάδι και ρίγανη για να φρυγανιστούν.

Σύνηθες συνοδευτικό και αγαπημένο, το τζατζίκι. Φτιάξτε αρκετό για όλους. Το ίδιο και με τις σαλάτες σας:

με τόσο κρέας πρέπει να εξισορροπήσετε το γεύμα σας.

Αν θέλετε, ετοιμάστε πατάτες στον φούρνο ή κάποιο άλλο φαγητό, όπως τυρόπιτα ή απλά μια νόστιμη πατατοσαλάτα.

Απαραίτητο συμπλήρωμα για το πασχαλιάτικο γλέντι σας το κρασάκι, όπως το προτιμάτε εσείς.

Όσο ετοιμάζεται βέβαια το αρνί, μπορείτε να «τσιμπάτε» τα αυγά κομμένα σε τέταρτα με λάδι, ξίδι και αλατοπίπερο

με συνοδεία τσίπουρου ή ούζου.

Καλό Πάσχα!

Η τυπική εικόνα που έχουμε για το ελληνικό Πάσχα μάς είναι αρκετά οικεία: αρνιά ολόκληρα να ψήνονται αργά αργά στη σούβλα,

βαμμένα κόκκινα αυγά και τσουρέκια πλεξουδωτά, επίσης στολισμένα με κόκκινα αυγά.

Το Πάσχα θεωρείται μακράν η σημαντικότερη γιορτή των Ελλήνων αλλά και η πιο χαρμόσυνη, ένας εορτασμός της άνοιξης,

μια αναγέννηση μεταφορικά και κυριολεκτικά. Ορδές Ελλήνων εγκαταλείπουν την πόλη για να περάσουν το Πάσχα

στην εξοχή και συνήθως στο χωριό απ’ όπου κατάγονται. Και, βεβαίως, το φαγητό βρίσκεται στο επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων,

αν και δεν τρώνε όλοι οι Έλληνες τα ίδια πασχαλινά εδέσματα.

Το παραδοσιακό πασχαλινό τραπέζι διαφέρει από περιοχή σε περιοχή, αν και σε όλη τη χώρα αντανακλά

αυτήν την παμπάλαια σοφία ότι τίποτα δεν πρέπει να σπαταλιέται. Εάν κάποιος έχει νηστέψει επί σαράντα ημέρες

απέχοντας από την κρεατοφαγία και τα γαλακτοκομικά προϊόντα, τότε γίνεται ακόμη πιο έντονη αυτή η αίσθηση

της απόλαυσης και της τελευταίας μπουκιάς.

Διαφορετικά φαγητά από περιοχή σε περιοχή
Τα τοπικά πασχαλινά εδέσματα εξελίχθηκαν στην Ελλάδα αναλόγως με το φυσικό περιβάλλον, αυτά που έχει να προσφέρει,

τη γεωγραφική του θέση, τη μορφολογία του εδάφους από τόπο σε τόπο καθώς και τις ρίζες, τις γευστικές συνήθειες

και του κάθε πληθυσμού. Αυτές οι μέρες αργίας είναι επίσης ένας μαγειρικός εορτασμός της άνοιξης, μια εποχή

κατά την οποία το συνήθως άνυδρο και σκονισμένο ελληνικό τοπίο ξεχειλίζει από βλάστηση και χρώματα.

Φρέσκα μυρωδικά, τρυφερός άνηθος, μάραθος, λεμονανθός, μαρούλι, λάπαθο και σπανάκι -μεταξύ άλλων-ξεφυτρώνουν

στα νησιώτικα και ηπειρωτικά εδεσματολόγια.

Τα τυριά, τα αυγά και οι πλούσια αρωματισμένοι άρτοι έχουν μεν σημαντική θέση στο τραπέζι, αλλά το γεύμα

περιστρέφεται γύρω από το κρέας. Γενικά στα ηπειρωτικά, το αρνί είναι το κρέας που προτιμάται συνήθως, ενώ στα νησιά,

και κυρίως στο Αιγαίο, το κατσίκι.

Τα ηρωικά αυτά φαγοπότια με τα αρνιά στη σούβλα -που τόσο οικεία τα θεωρούμε- στην πραγματικότητα είναι αποκλειστικά

ρουμελιώτικο και μοραΐτικο έθιμο. Η συνήθεια αυτή υιοθετήθηκε και στις υπόλοιπες περιοχές πιο πολύ επειδή είχε γούστο.

Τα έθιμα στο Αιγαίο και στα υπόλοιπα νησιά
Στο Αιγαίο, οι ντόπιες μαγείρισσες τηρούν ακόμη τις πατροπαράδοτες παραδόσεις.

Σε νησιά όπως η Άνδρος, η Σάμος, η Ικαρία, η Λέσβος και η Ρόδος, σύμφωνα με το έθιμο,

πηγαίνουν νωρίς νωρίς την Κυριακή του Πάσχα το ταψί με το μισό κατσικάκι γεμιστό για ψήσιμο στον φούρναρη του χωριού.

Η γέμιση διαφέρει ελαφρώς από τόπο σε τόπο, αλλά βασικά περιέχει ρύζι, φρέσκα χόρτα και μυρωδικά

από άνηθο και μάραθο μέχρι ορισμένα άλλα για τους πιο μυημένους, όπως το εκχύλισμα λεμονιού και τα φύλλα παπαρούνας,

ή ενίοτε καρύδια, σταφίδες ή και συκώτι και άλλα αρνίσια ή κατσικίσια εντόσθια.

Φρέσκα ανοιξιάτικα τυριά
Ένα άλλο αιγαιοπελαγίτικο ανοιξιάτικο τελετουργικό της μαγειρικής είναι η παρασκευή ενός εποχικού φρέσκου τυριού.

Το όνομά του διαφέρει από νησί σε νησί, αλλά λίγο-πολύ πρόκειται για το ίδιο προϊόν, ένα μαλακό τυρί με πολύ ήπια

-έως και ανάλατη- γεύση που βρίσκουμε σε σβώλους και το οποίο χρησιμοποιείται το Πάσχα ως γέμιση σε πολλά ζυμωτά γλυκύσματα.

Τα γλυκύσματα αυτά μοιάζουν συνήθως με μικρές τάρτες και τα βρίσκουμε σε διάφορα σχήματα.

Κάποια από αυτά έχουν σχήμα αστεριού ή μικρού κουτιού και άλλα είναι τυλιγμένα κυλινδρικά

και αρωματισμένα είτε με κανέλα είτε με εκχύλισμα πορτοκαλανθού ή ακόμα και μαχλέπι (σιρόπι από κεράσι).

Επίσης αρκετά συνήθεις θεωρούνται οι συνδυασμοί των διαφόρων τυριών με το αρνάκι ή το κατσικάκι.

Ένας από τους πιο ασυνήθιστους είναι μια πίτα που φτιάχνουν στο δυτικό τμήμα της Κρήτης, η πασχαλινή τούρτα.

Μοιάζει με μπριός και περιέχει απαλό στη γεύση τυρόγαλο, αρνίσιο κρέας και κανέλα.

Σε άλλα μέρη, ο συνδυασμός αρνιού και τυριού ποικίλλει˙ στην Άνδρο, επιδαψιλεύουν το πασχαλινό

αρνί ή κατσίκι φρέσκο τυρί και αυγά πέραν του αυτονόητου ρυζιού. Στα Δωδεκάνησα, και πιο συγκεκριμένα στη Ρόδο,

το γεμιστό κατσικάκι το λένε «λαμπριάτι» -δηλαδή λαμπερός, της Λαμπρής-

και περιέχει κεφαλοτύρι καθώς και φρέσκα κρεμμυδάκια, άνηθο, μαϊντανό, ρύζι και εντόσθια.

Όλα αυτά μαγειρεύονται σε μια μεγάλη πήλινη γάστρα την οποία σκεπάζουν με μια στρώση ζύμης.

Το τέλος της νηστείας
Σε όλη την Ελλάδα, το πασχαλινό τραπέζι πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο πλήρες και πλουσιοπάροχο,

αν και η νηστεία διακόπτεται με λίγα και συγκεκριμένα φαγητά. Μετά από σαράντα ημέρες αποχής από ζωικά προϊόντα,

είναι δύσκολο για κάποιον να παραδοθεί στην απόλαυση ενός πλουσιότατου γεύματος χωρίς την απαραίτητη προθέρμανση˙

το οποίο, σύμφωνα με την ελληνική παράδοση, σημαίνει ένα μικρό δείπνο μετά την αναστάσιμη λειτουργία του Σαββάτου.

Το πιο βαθιά ριζωμένο έθιμο είναι η μαγειρίτσα, μια λεμονάτη σούπα με αρνί και τη συκωταριά, πολύ φρέσκο μαρούλι και άνηθο.

Εκτός αυτής, το μεταμεσονύκτιο δείπνο περιλαμβάνει τον παραδοσιακό πασχαλινό άρτο και κόκκινα καλοβρασμένα αυγά.

Όρεξη για συκωταριά
Ακόμα και σε αυτήν τη διατροφικά επίφοβη εποχή όπου ζούμε, η συκωταριά κατέχει εξέχουσα θέση στο τραπέζι.

Οι ευρέως διαδεδομένες χρήση και αποδοχή της αντανακλούν αυτό το έντονο πνεύμα οικονομίας που κάθε μάγειρας

ή μαγείρισσα πιστός στην παράδοση έχει βαθιά ριζωμένο μέσα του: τα πάντα χρησιμοποιούνται και καταναλώνονται.

Στην Κέρκυρα, για παράδειγμα, η νηστεία της Σαρακοστής διακόπτεται με ένα πιάτο με λεπτή γεύση, την τσιλικόρθα, συκώτι,

δηλαδή, που έχουμε σοτάρει και καρυκεύσει με άνηθο, μαϊντανό, μέντα και ξίδι, ή -σε κάποιες άλλες συνταγές- με κανέλα, γαρίφαλο και ρίγανη.

Η Κέρκυρα είναι εξάλλου κι ένα από τα λίγα μέρη της χώρας όπου η μαγειρίτσα δεν είναι το πρώτο φαγητό στις προτιμήσεις όσον αφορά

τη διακοπή της νηστείας. Παραδοσιακά, η κερκυραϊκή μαγειρίτσα δεν είναι καν σούπα αλλά βραστό της κατσαρόλας με σφιχτοδεμένο αυγολέμονο.

Αφήνουμε τα νησιά για τα ηπειρωτικά και συγκεκριμένα την Θεσσαλία και τη Μακεδονία,

εκεί όπου ο κόσμος δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία σε όλων των ειδών τις συκωταριές. Ένα παραδοσιακό φαγητό της Θεσσαλίας

είναι η αρνίσια μπόλια γεμιστή με εντόσθια και χόρτα, ψημένη σε σάλτσα ντομάτας. Πιο βόρεια, σε περιοχές της Μακεδονίας

με έντονο το μικρασιατικό στοιχείο, ένα άλλο φαγητό με μπόλια είναι ο σαρμάς. Η γέμιση εκεί περιλαμβάνει γλυκάδια, συκώτι,

ρύζι και χορταρικά. Παρόμοιο φαγητό, το λεγόμενο «τρίμμα», βρίσκουμε και στην Ήπειρο, στα βουνά της Πίνδου, προς τα βορειοδυτικά.

Σ’ εκείνα τα μέρη, η γέμιση αποτελείται από άφθονα αυγά, συκώτι, λάπαθο (ένα από τα πολλά αγριόχορτα του τόπου), ψίχα από ψωμί και τυρί.

Μακράν όμως η γνωστότερη συνταγή με εντόσθια είναι το κοκορέτσι, συκωταριά περασμένη στη σούβλα

και τυλιγμένη σφιχτά με έντερα που έχουμε ξεπλύνει σε χυμό λεμονιού, και το οποίο είτε το σουβλίζουμε είτε το κάνουμε στον φούρνο.

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα φαγητά με εντόσθια, οι σουφλίτσες, μας έρχεται από τη Λαμία και πρόκειται

για ένα είδος κοκκινιστού ντολμά με συκώτι και λαχανόφυλλα.

Για τους περισσότερους Έλληνες το Πάσχα συμβολίζει ταυτοχρόνως πολλά πράγματα. Το τραπέζι αντικατοπτρίζει

την παράδοση καθώς και -έστω και πρόσκαιρα- τις αλήθειες της φύσης. Μπορεί τα συστατικά,

τα καρυκεύματα και τα φαγητά να διαφέρουν από μέρος σε μέρος, αλλά στο πασχαλινό τραπέζι της ελληνικής επαρχίας

βασιλεύει ένας κανόνας που τηρείται απαρεγκλίτως: τίποτα δεν πρέπει να πάει χαμένο.

http://www.gourmed.gr/mesogeios/istories/elliniko-pasha?tid=57

Η ζωή των πιο διάσημων δικτατόρων έχει ερευνηθεί σχεδόν εξονυχιστικά από τους ιστορικούς.

Ακόμη και η καθημερινότητά τους τέθηκε στο μικροσκόπιο.

Οι έρευνες οδήγησαν στην αποκάλυψη μοναδικών λεπτομερειών,

ιδιαίτερα όσον αφορά τη διατροφή τους.

Αν και τα πορίσματα αυτά πρέπει πάντα να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη,

φανερώνουν ειδικά γαστριμαργικά γούστα...

http://www.mixanitouxronou.gr/o-kim-il-giongk-etroge-kreatosoupa-skilou-o-pol-pot-vrasto-fidi-o-amin-ntanta-protimouse-psito-katsikisio-kreas-ke-anthropino-ti-etrogan-i-megaliteri-diktatores-tis-istorias-ke-ti-fovonto/

Οικοδέσποινες και οικοδεσπότες, ετοιμαστείτε να υποδεχτείτε τους καλεσμένους σας. Το δείπνο είναι έτοιμο, περάστε στο τραπέζι.

Η Χριστίνα θα κάτσει αριστερά του Τάκη, η Σοφία δεξιά του… ουφ, μπελάς, και ποιος θα σερβιριστεί πρώτος;

Ναι, το καταλαβαίνω καλύτερα από όλους πως όταν ετοιμάζουμε ένα δείπνο περνάμε ατελείωτες ώρες για να το διοργανώσουμε

όσο καλύτερα μπορούμε, με αποτέλεσμα να μας κυριεύει το άγχος μήπως και δεν ανταποκριθούμε σωστά στις επιθυμίες των καλεσμένων μας.

Και εγώ γιατί είμαι εδώ; Μα για να σας κάνω την προετοιμασία μια ευχάριστη διαδικασία.

Σήμερα θα σας αναλύσω τη σπαζοκεφαλιά του δείπνου, «πού κάθονται οι καλεσμένοι μας και ποιος σερβίρεται πρώτος».

Ακόμα και αν είμαστε εμείς οι καλεσμένοι και όχι οι οικοδεσπότες, μια θέση που μας γυαλίζει στο μάτι από την αρχή,

είναι αυτή που πάντα στρογγυλοκαθόμαστε, άσχετα αν δεν είναι αυτή η θέση που μας έχουν ορίσει.

Τι θα λέγατε να μάθουμε τον σωστό τρόπο;

Σε ένα κάλεσμα σε δείπνο, σίγουρα κανείς από τους καλεσμένους δεν είναι στην ακριβή ώρα που έχει προσκληθεί,

εκτός και αν είναι Εγγλέζος στην ώρα του. Ένα απεριτίφ είναι το κατάλληλο για να σερβίρουμε τους ήδη παρευρισκόμενους καλεσμένους μας,

δίνοντας έτσι το χρονικό περιθώριο σε όσους καθυστέρησαν να προφτάσουν το δείπνο.

Ελπίζω μόνο η ώρα της καθυστέρησης να μην ξεπεράσει το μισάωρο, παραπάνω θεωρείται αναισθησία.

Ως οικοδέσποινα περνάτε πάντα πρώτη στο τραπέζι και κάθεστε πάντα πρώτη, αφού υποδείξετε πριν τη θέση

που θα καθίσει ο κάθε καλεσμένος σας. Ένα καρτελάκι με το όνομα του κάθε καλεσμένου πάνω στο πιάτο ή στο τραπέζι στην κορυφή του πιάτου,

είναι επίσης μια καλή ιδέα για να γνωρίζει ο καλεσμένος τη θέση του.

Οι οικοδεσπότες κάθονται αντικριστά, είτε στην κεφαλή, είτε στη μέση του τραπεζιού. Αν καλεσμένος σας είναι ο πρωθυπουργός,

που πολύ αμφιβάλλω, κάθεται στη θέση του οικοδεσπότη. Οι ηλικιωμένοι και οι πιο σημαντικοί άντρες καλεσμένοι, π.χ. το αφεντικό σας,

κάθονται δεξιά από την οικοδέσποινα που θεωρείται και η τιμώμενη θέση και αριστερά της οι δεύτεροι σε ιεραρχία άντρες καλεσμένοι.

Το ίδιο αντίστοιχα από τον οικοδεσπότη θα καθίσει η σύζυγος του γηραιότερου και η σύζυγος του σημαντικού καλεσμένου σας.

Επίσης οι πεθερές κάθονται δεξιά και αριστερά από τον οικοδεσπότη και οι πεθεροί αντιστοίχως δεξιά και αριστερά από την οικοδέσποινα.

Ας ελπίσουμε πως οι σχέσεις με τα πεθερικά είναι καλές, ειδάλλως υπομονή, φίλοι μου, θα περάσει και αυτή η βραδιά.

Επίσης αν γνωρίζουμε πως ένας σύζυγος είναι ζηλιάρης, αποφεύγουμε να βάλουμε τη σύζυγό του να καθίσει δίπλα σε έναν ωραίο

και ελεύθερο κύριο, αντιστοίχως το ίδιο για τη ζηλιάρα σύζυγο αν θέλουμε να αποφύγουμε τα ξεμαλλιάσματα.

Στην περίπτωση που η οικοδέσποινα είναι ελεύθερη, απέναντί της κάθεται ο πιο ηλικιωμένος ή ο πιο σημαντικός καλεσμένος.

Το ίδιο ισχύει και για τον οικοδεσπότη, απέναντί του κάθεται η πιο ηλικιωμένη ή η πιο σημαντική καλεσμένη.

Μπορούμε όμως να καθίσουμε όπου θέλουμε μόνο αν η ατμόσφαιρα του δείπνου είναι χαλαρή.

Αν δεν έχετε σερβιτόρο, το σερβίρισμα θα το κάνετε εσείς ως οικοδεσπότες. Ο άντρας έχει την ευθύνη του κρασιού

και η γυναίκα τις πιατέλες με το φαγητό μαζί με τις κουτάλες του σερβιρίσματος. Η οικοδέσποινα σερβίρει πρώτα

τη γυναίκα που κάθεται δίπλα στον οικοδεσπότη και συνεχίζει στις επόμενες κυρίες ή αφήνει τις πιατέλες στη μέση του τραπεζιού

για να σερβιριστεί ο καθένας μόνος του.

Αν το δείπνο δεν είναι πολύ επίσημο και οι καλεσμένοι είναι φίλοι σας, τότε ο καθένας τους μπορεί

να περνά την πιατέλα με το φαγητό στον διπλανό του.

Είτε εσείς ως οικοδέσποινα, είτε ο σερβιτόρος πρέπει να προσέχετε η πιατέλα να βρίσκεται σε τέτοια απόσταση

και ύψος που να μην υποχρεώνει τον καλεσμένο σας να κάνει ακροβατικά για να σερβιριστεί.

Επίσης το σερβίρισμα ξεκινάει από τα αριστερά του κάθε καλεσμένου χωρίς ποτέ η πιατέλα να ακουμπάει το τραπέζι.

Αν ακολουθεί σάλτσα, σερβίρεται από τα δεξιά του καλεσμένου.

Ποιος σερβίρεται πρώτος;

Το σερβίρισμα ξεκινάει με πρώτη την κυρία που κάθεται δεξιά από τον οικοδεσπότη, δεύτερη την κυρία στα αριστερά του,

συνεχίζοντας με τη σειρά στις υπόλοιπες κυρίες καταλήγοντας τελευταία στην οικοδέσποινα.

Κατόπιν τον κύριο που κάθεται δεξιά από την οικοδέσποινα, μετά τον κύριο που κάθεται αριστερά της,

συνεχίζοντας με τη σειρά στους υπόλοιπους κυρίους, με τελευταίο στο σερβίρισμα τον οικοδεσπότη.

Αν κάποιον από τους καλεσμένους συνεχίζει να τον θερίζει η πείνα και θέλει να ξανασερβιριστεί, αλλά κανείς από τους καλεσμένους δεν θέλει,

τότε πρέπει ως καλοί οικοδεσπότες να σκεφτούμε τον καλεσμένο μας και να σερβιριστούμε ξανά μαζί του για να μην τρώει μόνος του.

Αχ, καλή μου οικοδέσποινα, τι τραβάς και εσύ, πάει και σήμερα περίπατο η δίαιτα…

http://www.tableart.gr/who-to-serve-first/

Πώς τα «κοψίδια» συνέβαλαν στην ανάπτυξη της ανθρώπινης ευφυΐας

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗΣ

Η είδηση μάλλον θα δυσαρεστήσει τους φανατικούς χορτοφάγους: οι μακρινοί πρόγονοι του ανθρώπινου είδους έγιναν σταδιακά πιο ευφυείς μόλις εγκατέλειψαν τα προγενέστερα και αποκλειστικά χορτοφαγικά διατροφικά τους ήθη. Οταν δηλαδή έπαψαν να τρέφονται μόνο με φυτά, φρούτα και σπόρους και άρχισαν να υιοθετούν «πιο επωφελείς» κρεοφαγικές συνήθειες.